Metody leczenia - Metoda McKenzie

Metoda McKenzie - powstała w trakcie pracy nowozelandzkiego fizjoterapeuty Robina McKenzie w latach pięćdziesiątych. W początkowych latach praktyki Robin McKenzie odkrył, że pacjenci z pewnymi określonymi symptomami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów, a w niektórych przypadkach również po przyjęciu pewnych statycznych pozycji ciała.

Już w 1981r. w swej publikacji The Lumbar Spine Robin McKenzie tłumaczył hipotetycznie, że zjawisko wycofywania i pojawiania się objawów związane jest z właściwym bądź niewłaściwym przemieszczaniem się jądra miażdżystego. Jego przemieszczanie się może być wywołane poprzez określone ruchy powtarzalne lub pozycje statyczne, gdy zachowana jest ciągłość zewnętrznej ściany pierścienia włóknistego, a więc gdy nie uległ uszkodzeniu system hydrostatyczny dysku.

To przemieszczanie się jądra miażdżystego wraz z ruchami i pozycjami dwóch sąsiednich kręgów nazwano wewnątrzdyskowym modelem dynamicznym. Najnowsze badania przeprowadzone w USA potwierdziły w pełni dużą wartość diagnostyczną metody McKenziego.

Należy podkreślić, że krążek międzykręgowy jest wg dzisiejszej wiedzy głównym generatorem bólu (wg Jurgena Kraemera 92.8% zespołów bólowych kręgosłupa jest dyskopochodnych) i umiejętne rozpoznanie kliniczne z precyzyjnym określeniem typu uszkodzenia jest podstawą skutecznej terapii przyczynowej.
Metoda McKeziego to system diagnostyki i leczenia zespołów bólowych kręgosłupa i kończyn, oparty na znajomości wzorców bólowych i analizie zachowania się objawów, zarówno w wywiadzie jak i w badaniu przedmiotowym. Do nadrzędnych celów metody należą: prewencja nawrotów oraz edukacja pacjenta.

Korzyści metody McKenziego:

• Precyzja diagnostyczna dająca możliwość szybkiej selekcji pacjentów na tych, których
  ból ma tło mechaniczne i tych, których podejrzewamy o tło niemechaniczne,
• Precyzyjne, indywidualne podejście do terapii zależne od rodzaju mechanicznego
  zespołu bólowego oparte w pierwszej kolejności na odpowiednio dobranym ćwiczeniu
  (nie zestaw ćwiczeń równy dla wszystkich!) - wysoki poziom bezpieczeństwa metody,
• Niskie koszty diagnostyki i leczenia,
• Zmniejszenie ilości drogich badań diagnostycznych,
• generowanie niezależności pacjentów, ich edukacja jako główny aspekt profilaktyki,
• unikanie leczenia farmakologicznego (leczenie objawowe) i niestosowanie fizykoterapii,
• zmniejszenie nawrotów do 20-30% (nie ma nawrotu - nie ma konieczności badań
  diagnostycznych, konieczności leczenia, nie ma absencji chorobowej).

Więcej informacji na stronie Instytutu McKenziego Polska

Powrót do metod leczenia